گفت و گو با علیرضا همراهی ، بازنشسته و پیشکسوت شرکت پایانه های نفتی ایران

 

در خصوص چگونگی حضورم در پاسخ سوال اول توضیح دادم ولیکن بیشترین رضایت بنده زمانی به دست می آمد که می دیدم یادگاران واقعی و با صداقت و شایسته دوران دفاع مقدس و ایثارگران و خانواده محترم شهدا مورد توجه قرار می گیرند و یا به آنها مسئولیت های ارزشمندی واگذار می گردید و کمترین آن زمانی رقم می خورد که شاهد بی مهری سیستم با این یادگاران دوران خون و شهادت بودم و از این بابت بسیار دل شکسته می شدم .

بیشترین دغدغه اینجانب دوری پرسنل اقماری از کانون گرم خانواده محترم می باشد که این امر موجب وارد شدن آسیب های فراوان و گاها غیر قابل جبران به اعضای خانواده ها می گردد. انتظار دارم تلاش شود یک برنامه مدون و جامع حمایتی به منظور کاهش و کمرنگ کردن این مشکل پیش بینی و اجرا گردد.

 

از آنجا که تمامی سعی بنده در طول خدمت کسب رضایت پروردگار متعال و سپس خدمت به همکاران عزیز بوده است ، لذا همین تفکر موجب شد که در همه امور محوله با علاقمندی کار کنم و از تمامی استعداد ، تجارب و توانمندی خود نهایت بهره را ببرم و امیدوارم که توانسته باشم در نهایت صداقت و امانتداری در مسیر توسعه سازمان و شرکت ام حرکت کرده باشم .

 

شیرین ترین خاطره در واحد بهره برداری شماره ۳ منطقه آغاجاری برایم اتفاق افتاد و در زمستان جهت عملیات چاه نفت به همراه یکی از همکاران اعزام شدم . بعضی از چاه های نفتی بدلیل افت فشار گاز نیاز به تزریق گاز می باشد ، قطعه ای بنام « چوک » وجود دارد که بدلیل نصب در هوای آزاد و سرما معمولا دچار یخ زدگی می گردد و از تزریق گاز به درون چاه جلوگیری و عملیات تولید نفت صورت نمی پذیرد . اینجانب به ذهنم خطور کرد که اگر چوک در یک لوله دو جداره قرار گیرد و از نفت درون چاه که گرم میباشد در جداره لوله جریان پیدا کند ، از یخ زدگی آن جلوگیری می شود. همکارم نظر اینجانب را پذیرفت و نسبت به ساخت ماکت آن اقدام نمود و پس از تایید مسئولین به صورت آزمایشی در یکی از چاه ها استفاده که نتیجه مثبت شد و بدینوسیله از یخ زدگی چوک جلوگیری و این طرح تا کنون بر روی تمامی چاه های مناطق نفت خیز نصب شده است .

و تلخ ترین دوره کاری من نیز دوران جنگ می باشد که توسط دشمن بعثی مناطق عملیاتی بمباران و همکاران به شهادت می رسیدند که خاطرات و صحنه های تلخی در ذهنم باقی مانده است .

به نظر این حقیر تشکیل کانونی به عنوان « کانون صیانت از خانواده های اقماری » در سطح تمامی شرکت هایی که نیروهایشان بدین شکل ارائه خدمت می نمایند و یا در سطح وزارت نفت ، امری ضروری و حیاتی است .کانونی که شامل یک نماینده از هیئت مدیره ، بهبود روابط کار و مددکار اجتماعی ، روابط عمومی و ... تشکیل شود و کلیه نیروها و خانواده های آنان ساکن در کلیه استان های کشور را تحت پوشش بگیرد و در هنگام بروز مشکلاتی همچون موارد پیرامون تحصیلات فرزندان ، اختلافات بین خانواده ها ، بیماری ها ، ارائه مشاوره های خانوادگی و تحصیلی و غیره یاری رسان آنان باشند و از این طریق آرامش را به این خانواده ها که نیمی از سال سرپرست خانواده در کنارشان نمی باشد ، هدیه دهند و ضمن قوام بخشیدن به زندگی آنان ، بار مشکلات را از دوش همسران این دسته از شاغلین بردارند . بدین طریق کارکنان نیز با اطمینان بیشتر و آرامش بهتر در مجموعه کاری خویش موثر واقع می گردند و پس از پایان دوره کاری خویش نیز با نشاط و روحیه مناسبی در کنار خانواده حضور می یابند.